Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Hegel: Φαινομενολογία του πνεύματος





Γκέοργκ Χέγκελ
1770-1831



Τι είναι ο δρόμος της αμφιβολίας και της απελπισίας;


     Ι. Στην Εισαγωγή της Φαινομενολογίας του πνεύματος, ο Χέγκελ παρουσιάζει την εμφάνιση της Γνώσης ως την πορεία της φυσικής συνείδησης ή ως την πορεία της ψυχής[1]. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πορεία που συνιστά έναν δρόμο της αμφιβολίας ή ακριβέστερα έναν δρόμο της απελπισίας[2].

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

N. Machiavelli: Πολιτική και Εξουσία





Nicolò Machiavelli
1469-1527

                                   
Από την αυτο-κυβέρνηση της ελληνικής αρχαιότητας στη νεωτερική δημοκρατία και εξουσία


§1. Η σκέψη και δη η πολιτική της νεωτερικής εποχής, σε αισθητή διαφορά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων κατά τον Μεσαίωνα, έχει ως παραδειγματική πηγή έμπνευσης, κατά κανόνα, την αρχαία ελληνική σκέψη γύρω από το Πολιτικό και τη δημοκρατία, καθώς επίσης και την αθηναϊκή δημοκρατία καθ’ όλο το φάσμα της ανάπτυξής της. Η τελευταία αποτέλεσε πράγματι μια γιγάντια ιστορική κατάκτηση για τα πολιτικά ιδεώδη του ανθρώπου: ισότητα των πολιτών, σεβασμός του νόμου και της δικαιοσύνης, ουσιαστική συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων, άμεση καθαίρεση ή και εξοστρακισμός των πολιτικών που εξαπατούσαν το δήμο με φρούδες υποσχέσεις, ελευθερία κ.α. 

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Πλάτων: Φιλοσοφία ή Θρησκεία;







Πλάτων

Τι είναι η φιλοσοφική θρησκεία;
(Διαλεκτική φιλοσοφίας και θρησκείας)

§1

Η πλατωνική θεώρηση της θρησκείας συνυφαίνεται με την ενεργό συμβολή της φιλοσοφίας στην ερμηνεία του κόσμου. Η ενεργός της συμβολή στηρίζεται στο λόγο και εκτυλίσσεται ως αντίπαλο δέος στον μυθολογικό χαρακτήρα της λαϊκής θρησκείας. Γιατί ως αντίπαλο δέος; Επειδή η τελευταία δεν συλλαμβάνει την έννοια του θείου επαρκώς και με βάση τον λόγο ή τα βαθύτερα νοήματα που αυτός εκπέμπει, αλλά ερείδεται στη δεισιδαιμονία του πλήθους και σε ατεκμηρίωτες δοξασίες ή περιγραφές, που εμπλέκουν τους θεούς σε ανήθικες συμπεριφορές και σε ανθρωπομορφικές παραστάσεις

Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Ηράκλειτος: Η τραγικότητα της καθημερινής μας ύπαρξης





Ηράκλειτος ο Εφέσιος

§1
Κείμενο

«ο γρ φρονουσι τοιατα πολλο, κοίοις γκυρεσιν, οδ μαθντες γινσκουσιν, ωυτοσι δ δοκουσι» (απ. 17).

§2
Μετάφραση

Πράγματι, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατανοούν τέτοια πράγματα  (που αποκαλύπτει ο λόγος), σαν αυτά που συναντούν τυχαία, ούτε τα γνωρίζουν, όταν τους τα διδάξουν άλλοι, πιστεύουν όμως ότι τα γνωρίζουν.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Hegel: Τι είναι πατριωτισμός;






Γκέοργκ Χέγκελ
1770‒1831


Πατριωτισμός, καιροσκοπισμός των πολιτικών
και
πολιτική «αυτοκτονία» του λαού


§1

     Ι. Ο πατριωτισμός, ως έννοια-φράση και ως ποιοτικός προσδιορισμός του ιστορικού μας Είναι, συνυφαίνεται, από άποψη αρχής, με την πολιτική-εθνική υπόσταση του ανθρώπινου ατόμου και του εκάστοτε οργανωμένου κράτους. Οποιαδήποτε παγκοσμιοποίηση ή τεχνικά και όχι λιγότερο τεχνητά πλανητική χειραγώγηση των λαών δεν μπορεί να καταργήσει την έννοια του έθνουςκράτους και την αντίστοιχη ιστορικότητά του. Αντικειμενικά λοιπόν ο πατριωτισμός αφορά όλους τους πολίτες, μαζί και τους πολιτικούς, ανεξάρτητα αν πολλοί απ’ αυτούς ενεργούν περισσότερο ως ιδιώτες παρά ως δημόσια πρόσωπα, όπως θα όφειλαν. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η έννοια του πατριωτισμού είναι τόσο σαφής έννοια όσο και ασαφής.
    

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Πλωτίνος: Φιλοσοφία και Έρως





Πλωτίνος
204-270 μ. Χ.



Το ερωτικό στοιχείο στη φιλοσοφία του Πλωτίνου.
[του Β. Μακρυπούλια από: filosofikoskipos.blogspot.gr]


Ο  Πλωτίνος στην Εννεάδα του περί του  καλού (1,6,8-9) κατά διασκεπτικό τρόπο μας δίδει όλο το συναισθηματικό υπόβαθρο του Έρωτος, τον οποίο τοποθετεί σε γερά συμπαντικά θεμέλια. O φιλόσοφος επαναφέρει τη συζήτηση «περί έρωτος» μέσα από πλατωνικές ατραπούς στην οντολογική της βάση. Ο Πλωτινικός έρωτας πηγάζει μέσα από την μεγάλη  Πρωταρχή (VI,9,4,28). Σε αυτή τη μεγάλη Πρωταρχή ανήκει η οντολογική και αξιολογική προτεραιότητα, η εσωτερική αυτο-ενδοσκόπηση του Υποκειμένου, η ενότητα με το Eν το οποίο ευρίσκεται πέρα και πάνω από όλα.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Δ. Σολωμός: Φιλοσοφία και ποίηση







Διονύσιος  Σολωμός
1798–1857


 Το φωτεινό μονοπάτι της φιλοσοφικής ποιητικής:
καθοδόν προς το ανάφωνο του Είναι (μας)



§1

     Ι. Η φιλοσοφία και η ποίηση αποτελούν την εσωτερική ζωή και ανα-πνοή του κόσμου. Ως τέτοια, περαιτέρω, συνιστούν την κατ’ εξοχήν εκφραστική ανοικτότητα του κόσμου, η οποία δεν αφήνει να συσκοτίζονται ή να μηδενίζονται μια ατέλειωτη σειρά από άλλους μερικότερους και πιο προσωπικούς κόσμους του ανθρώπινου Είναι. Η φιλοσοφική ποιητική του Σολωμού ομιλεί τη γλώσσα μιας τέτοιας ανοικτότητας.